12 juli 2019 | Het was niet toevallig dat de Vereniging Verkeersslachtoffers een uitnodiging kreeg voor de boekpresentatie van het boek “Klap” met als ondertitel “als een ongeluk je leven op zijn kop zet”.

 

Christine Kliphuis is in 2014 betrokken bij een auto-ongeluk; voor een rood stoplicht knalde een appende automobilist achterop haar auto. Ze loopt een whiplash op en uiteindelijk blijkt dat ze ook hersenletsel opgelopen heeft.

In het autobiografische verhaal beschrijft ze hoe ze van het één op het andere moment uit het gewone leven wordt “geknald” met alle gevolgen van dien. Ze wil haar leven weer zo graag oppakken, maar het herstel schiet maar niet op en uiteindelijk moet ze zich erbij neerleggen dat volledig herstel niet mogelijk is. Ze neemt je mee in het proces van revalidatie, re-integratie en letselschade en het niet te vermijden terecht komen in de WIA. Ze beschrijft dat het onzichtbare letsel tot misverstanden en onbegrip leidt. En ze beschrijft hoe de nieuwe situatie heeft leren aanvaarden als het “nieuwe normaal”.

Ik ben aan het boek begonnen en heb het eigenlijk in één ruk uitgelezen. Het is op een prettige manier geschreven en er staat zoveel in wat herkenbaar is.

Ieder verkeersslachtoffer heeft zijn of haar eigen verhaal en bij iedereen ziet het “nieuwe normaal” er anders uit, toch denk ik dat de grote lijnen van het doorgemaakt proces op elkaar lijken. Dit boek brengt onder woorden wat we allemaal willen vertellen. Na een ongeluk willen we allemaal ons gewone leven zo snel mogelijk terug. Als dit niet mogelijk blijkt te zijn, moeten we ons “nieuwe normaal” leren aanvaarden. De één zal hier meer moeite mee hebben dan de ander en er zullen ook zeker mensen zijn die dit nooit kunnen. Dit boek laat zien dat met vallen en opstaan en veel geduld het “nieuwe normaal” mogelijk is. Het glas dat meerdere keren halfleeg lijkt, lijkt uiteindelijk voor velen toch weer halfvol te zijn!

Het boek beschrijft op een heldere manier wat de gevolgen van niet-aangeboren hersenletsel (NAH) in het gewone leven kunnen zijn. Mij heeft het in ieder geval meer duidelijkheid gegeven over mogelijke gevolgen in het dagelijks leven met NAH wat zeker tot een beter begrip leidt.

De schrijfster van dit boek wil in de toekomst lezingen gaan geven aan bedrijfsartsen, werkgevers en mensen in de wereld van revalidatie, re-integratie en letselschade. Ik denk dat het boek zeker een aanrader is voor deze hulpverleners. Het lezen van dit boek zal ook hen met de neus op de feiten drukken wat een ongeval met blijvend letsel voor invloed op de slachtoffers heeft. Wellicht leidt dit ook voor hen tot meer begrip, geduld en het inzicht dat de situatie van slachtoffers door een onzichtbaar letsel aanzienlijk veranderd is. Door hiervoor open te staan kunnen ze, mijns inziens, zich veel meer richten om het slachtoffer te helpen zijn of haar “nieuwe normaal” te leren aanvaarden. Het slachtoffer vindt dan de hulpverlener naast zich in plaats van tegenover zich.

Jetty van der Werf

 MC klap

Het verhaal van Ingrid

Het was in de vroege ochtend van 31 oktober 2020. Ik ging met mijn herdershond zijn dagelijkse rondje door het bos en langs het dorp fietsen. Geen betere manier om de dag te beginnen! Ik stak de provinciale autoweg over en sloeg rechtsaf het fietspad op richting het dorp. Het fietspad loopt naast de weg en wordt daarbij gescheiden door een groenstrook. Aan de andere kant ligt naast de sloot een boerenerf met dichte bosachtige begroeiing.

> Lees het hele verhaal >
> Lees meer verhalen van verkeersslachtoffers >

Handsfree bellen in de auto moet verboden worden.. >>