11 juli 2019 | Speed kills!” is de kernachtige Engelse uitdrukking die precies uitdrukt waarom te hoge snelheden zowel het aantal aanrijdingen, het aantal (dodelijke) slachtoffers en de ernst van de verwondingen bij slachtoffers zo sterk opvoert.

Daarom is het een belangrijke reden waarom wij al jaren pleiten voor het verplicht invoeren van “Intelligente Snelheids Begrenzers” die het onmogelijk maken om harder te rijden dan ter plekke is toegestaan. Maar dit zou tevens een aanzienlijke vermindering van de uitstoot van schadelijk stoffen tot gevolg hebben. Het onderstaande staatje is gebaseerd op cijfers die op het internet te vinden zijn en laten zien dat het brandstofverbruik per kilometer sterk toeneemt met de snelheid.

snelheid

En naarmate de snelheid verder toeneemt, neemt het verbruik per kilometer ook toe. Dus de uitstoot van CO2 kan flink worden beperkt door de snelheid te verlagen. Maar dat is niet het enige: ook de uitstoot van NOx en geluid wordt beperkt. Een ander aspect, dat hierbij te weinig aandacht krijgt, is dat de uitstoot van fijnstof flink naar beneden gaat. De reden hiervoor is dat al het vermogen, dat de motor levert, via de banden naar het wegdek moet worden overgebracht. Dit geeft frictie met bandenslijtage tot gevolg, slijtage die in de vorm van fijnstof in het milieu komt. Dit gebeurt bij optrekken, rijden met constante snelheid en bij afremmen, bij optrekken en afremmen uiteraard in versterkte mate.

Omdat lieden, die te hard rijden regelmatig in de remmen moeten i.v.m. verkeer, dat zich meer aan de snelheid houdt niet te rammen, levert dit extra vervuiling op omdat bij het afremmen extra fijnstof wordt gegenereerd. Bij het weer optrekken wordt extra uitstoot van CO2 en NOx en fijnstof veroorzaakt. Kortom, in de praktijk zijn de cijfers nog slechter dan uit bovenstaande tabel blijkt omdat deze gemeten zijn bij een constante snelheid.

Het terugbrengen van de snelheid op de snelwegen naar 110 km/h zou de uitstoot flink verminderen, dat is “laaghangend fruit” dat de politiek zo zou kunnen plukken, maar het niet doet. Zeker in het kader van de discussie over verlaging van de uitstoot van broeikasgassen volkomen onbegrijpelijk. Maar er is nog een andere, erg belangrijke, kant aan deze zaak. Over het beleid en de gevolgen voor de verkeersonveiligheid gaat het volgende stukje.

Door: Hans van Maanen (Algemeen bestuurslid VVS en commissie ongevalsanalyse)

Het verhaal van Ingrid

Het was in de vroege ochtend van 31 oktober 2020. Ik ging met mijn herdershond zijn dagelijkse rondje door het bos en langs het dorp fietsen. Geen betere manier om de dag te beginnen! Ik stak de provinciale autoweg over en sloeg rechtsaf het fietspad op richting het dorp. Het fietspad loopt naast de weg en wordt daarbij gescheiden door een groenstrook. Aan de andere kant ligt naast de sloot een boerenerf met dichte bosachtige begroeiing.

> Lees het hele verhaal >
> Lees meer verhalen van verkeersslachtoffers >

Handsfree bellen in de auto moet verboden worden.. >>