11 juli 2019 | We horen steeds vaker dat veroorzakers doorrijden na een aanrijding. Wij protesteren al jaren tegen het vergoelijkende beleid hiervan dat gebaseerd is op de aanname dat de veroorzaker zo in paniek was dat hij niet wist wat te doen en daarom is doorgereden.

Daar is het artikel op gebaseerd dat als de veroorzaker zich binnen 24 uur (soms wordt 12 uur gehanteerd) bij de politie meldt, dit geen gevolgen heeft in strafrechtelijke zin. Het enige risico is dat als de politie je vindt voordat je jezelf hebt gemeld, dan gaat de vlieger niet op.

Maar het is geen groot probleem om geruime tijd uit de handen van de politie te blijven. De keerzijde van de medaille is dat het op deze manier heel eenvoudig is om alcohol op het moment van de aanrijding te verdonkeremanen. Want de veroorzaker kan gemakkelijk aanvoeren dat hij zo geschrokken was dat hij, eenmaal thuisgekomen, een paar flinke borrels heeft genomen. Dus een test na zoveel uur kan niet bewijzen of de veroorzaker tijdens de aanrijding wel of niet onder invloed was.

Voor een veroorzaker “onder invloed” is het dus wel een heel aantrekkelijke optie om door te rijden omdat het veroorzaken van een aanrijding onder invloed veel zwaarder wordt bestraft dan als er geen alcohol in het spel is en na doorrijden is dat dus niet meer te bewijzen. Daarnaast is het voor de slachtoffers van de aanrijding eenvoudiger om de veroorzaker aansprakelijk te stellen als deze onder invloed de aanrijding heeft veroorzaakt.

Wij pleiten er derhalve al vele jaren voor om bij doorrijden de bewijslast voor “niet onder invloed zijn” bij doorrijden bij de veroorzaker te leggen. Oftewel: omkering van de bewijslast. In Noorwegen is dat al jaren de praktijk en als dat ook in Nederland het geval zou zijn, zou het doorrijden na een aanrijding een stuk minder aantrekkelijk worden omdat het verdonkeremanen van alcohol dan niet meer zo gemakkelijk is. Wij hopen dat de snelle stijging van het aantal doorrijders de politiek wakker schudt en dit wetsartikel aanpast aan ons voorstel.

Door: Hans van Maanen (Algemeen bestuurslid VVS en commissie ongevalsanalyse)

Het verhaal van Ingrid

Het was in de vroege ochtend van 31 oktober 2020. Ik ging met mijn herdershond zijn dagelijkse rondje door het bos en langs het dorp fietsen. Geen betere manier om de dag te beginnen! Ik stak de provinciale autoweg over en sloeg rechtsaf het fietspad op richting het dorp. Het fietspad loopt naast de weg en wordt daarbij gescheiden door een groenstrook. Aan de andere kant ligt naast de sloot een boerenerf met dichte bosachtige begroeiing.

> Lees het hele verhaal >
> Lees meer verhalen van verkeersslachtoffers >

Handsfree bellen in de auto moet verboden worden.. >>